بررسی تأثیر بدن‌سازی بر اختلال خوردن و گرایش به اعتیاد

مقدمه: چندین ورزش و فعالیت با افزایش خطر ابتلا به اختلالات خوردن و گرایش به سوء‌ مصرف مواد همراه است. بدن‌سازی ورزشی است که در آن اختلال خوردن و نیز سوء مصرف مواد از نگرانی‌های شایع است. هدف مطالعه حاضر مقایسه گرایش به اعتیاد و اختلال خوردن در مردان بدن‌ساز و غیر بدن‌ساز بود.‌ روش‌ها: پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی بود. حجم نمونه شامل 50 ورزشکار بدن‌ساز و 50 غیر ورزشکار در شهرستان شهرکرد بود که به شیوه در دسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها مقیاس گرایش به اعتیاد زرگری و مقیاس نگرش به خوردن، مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتا‌یج: هیچ کدام از اعضای گروه نمونه مبتلا به اختلال پرخوری عصبی و کم خوری عصبی نبودند؛ اما نتایج آزمون t مستقل نشان داد که گرایش به اختلالات خوردن در بدن‌سازان به طور معناداری بیشتر از غیر بدن‌سازان است (034/0P=). همچنین، نتایج نشان داد که تفاوت معناداری در گرایش به اعتیاد در بین دو گروه وجود ندارد (964/0P=). بحث و نتیجه‌گیری: درک وسیع‌تر از عواملی که موجب گرایش بیشتر به اختلال خوردن و گرایش به اعتیاد می‌گردد ممکن است به برنامه‌ریزی برای کاهش این اختلالات کمک کند. یافته‌های پژوهش حاضر تلویحات مهمی برای پژوهش‌های آینده دارد.